به گزارش ‘صدای صادرات‘ ، امین اعظمی کارشناس مسائل روسیه با اشاره به لزوم فعال‌سازی کریدور ترانزیتی شمال به جنوب و بررسی این موضوع در دیدار سیدابراهیم رئیسی و ولادیمیر پوتین روسای جمهور ایران و روسیه بیان کرد: از مهمترین مشکلات پیش روی توسعه تجارت میان ایران و روسیه، زیرساخت‌های حمل‌ونقلی ضعیف بین دو کشور است.
این کارشناس مسائل روسیه گفت: در این بین یکی از اولویت‌های اصلی دو کشور در حوزه حمل و نقل، فعال‌سازی کریدور ترانزیتی شمال-جنوب است. این مسیر قرار است حمل و نقل کالا از اروپا از طریق خاک روسیه و ایران به آسیای جنوبی و جنوب شرقی و بالعکس را تامین کند.
وی اظهار داشت: پس در ابتدا روسای جمهور و مقامات عالی رتبه دو کشور جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه باید توافق کنند که هر چه زودتر این مسیر ترانزیتی که می‌تواند کشورهای جنوب شرق آسیا بالاخص هند و همچنین کشورهای حاشیه خلیج‌فارس را به روسیه و پس از آن، به شرق و شمال اروپا وصل کند، به طور عملیاتی و روی زمین فعال شود.
تکمیل خط ریلی اینچه‌برون و رشت-آستارا در پازل کریدور شمال-جنوب
اعظمی افزود: از مهمترین ملزومات طرح کریدور شمال به جنوب، تکمیل خط ریلی رشت-آستارا است که از قضا نیاز به سرمایه‌گذاری هنگفتی و نزدیک به یک میلیارد دلار دارد. برای تکمیل این مسیر می‌توان از توانمندی روس‌ها در ساخت ریل و همچنین سرمایه‌گذاری آنها در این پروژه بهره برد. این خط ریلی یک گسست ترانزیتی در مسیر کریدور شمال-جنوب ایجاد کرده است (تصویر ۱).
این کارشناس مسائل روسیه گفت: از دیگر موارد همکاری دو کشور می‌توان به گسترش و ایجاد رونق در خطوط دریایی حوزه خزر و خط ریلی اینچه برون (تصویر ۲) در ضلع شرقی این کریدور است. درباره مسیر دریایی باید اشاره کرد که ایران و روسیه از نظر دریایی هم‌مرز هستند و در صورت راه‌اندازی کریدور دریایی نیاز به هیچکدام از همسایگان شمالی ایران به عنوان واسط ترابری نیست.
وی ادامه داد: در این بین دو کشور جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه نیز باید به همراه یکدیگر، جمهوری آذربایجان را نیز در فعال سازی کریدور شمال-جنوب همراه خود کنند تا محموله‌های ریلی میان دو ایران و روسیه با سرعت و زمان هر چه بیشتر حمل شود.
لزوم اراده سیاسی ایران و روسیه برای احیای خط ریلی جلفا به روسیه
اعظمی گفت: همچنین مساله بسیار مهم دیگر، فعال‌سازی خط ریلی جلفا به نخجوان، ارمنستان و سپس گرجستان و روسیه است (تصویر ۳). این مسیر ریلی در سال‌های دور و پیش از فروپاشی شوروی از مهمترین خطوط ریلی بین المللی به شمار می‌رفت.
