به گزارش ‘صدای صادرات‘، قیمت‌گذاری دستوری یعنی ارزش یک کالا، بدون در نظرگرفتن ارزش واقعی آن در بازار، زیر قیمت‌ به فروش برسد. طبعا در این شرایط بسیاری به دنبال خرید ارزان قیمت محصول و فروش ان در بازار آزاد به قیمت بالاتر خواهند بود و این باعث شکل‌گیری رانت، دلالی و بازار سیاه خواهد شد و هم تولیدکننده و هم مصرف‌کننده واقعی دچار زیان می‌شوند. از سویی چنانچه بهای تمام شده یک محصول افزایش یابد، اما تولیدکننده به خاطر قیمت‌گذاری دستوری نتواند قیمت محصول خود را افزایش دهد، در این صورت تولیدکننده به جای آنکه سود کند، دچار ضرر و زیان می‌شود! و این یعنی به صرفه نبودن تولید در کشور! ‌«قیمت‌گذاری دستوری» در ایران بیشتر با توجیهاتی نظیر حمایت از مصرف‌کنندگان و مردم اعمال می‌شود، اما اجرای طولانی مدت این سیاست، به ضرر تولیدکنندگان کشور و در نهایت به ضرر مردم تمام خواهد شد.