به گزارش “صدای بانک” ،    علوم پزشکی به عنوان شاخه ای از علوم تجربی مملو از آزمایش هایی برای رد فرضیات و پیش فرض های بشر است که شاید مشهور ترین آن ها آزمایشات وارن و مارشال بود آن ها  مشخص کردند عامل زخم معده هیلکوباکتر پیلوری است نه آنگونه که قبلا تصور می شد اسید معده باشد! جالب این است این دو دانشمند نوبل پزشکی سال ۲۰۰۵ را به خاطر رد فرضیه ای بردند که قبلا در سال ۱۹۸۸ نوبل پزشکی دریافت کرده بود.
یک مثال دیگر همین جمع آوری داروی رانیتیدین در ماه های گذشته از سراسر جهان به علت کشف عوارض جدید با تایید سازمان های معتبر بین المللی و ملی بود که پزشکان دیگر مجاز به تجویز آن نیستند؛ حتی اگر شخصا تجربیاتی متفاوت با این سازمان ها داشته باشند.
این موضوع شاید قابل بسط درمورد کووید ۱۹ نیز باشد؛ بروز بیماری کرونا ویروس جدید در آذرماه سال ۱۳۹۸ در شهر ووهان چین چالش جدیدی پیش روی سیاستگذارن سلامت در همه دنیا به وجود آورد. تا پیش از بروز این بیماری همواره تاکید بر ارائه مراقبت از بیماران بر اساس شواهد علمی معتبر و تایید شده بود. اما بروز این بیماری و نیاز به استفاده از راه حل های فوری برای بیماری که علاوه بر نظام سلامت سایر بخش های کشور ها را با آسیب جدی مواجه می کرد، باعث شد فرایند تایید شواهد کوتاه تر شود.
اما باید به این نکته توجه کرد این نکته که با توجه به فوریت موضوع می توان هر شکلی از توصیه را ارائه کرد نیز در دنیا پذیرفته شده نیست. و همچنان لازم است ارائه دهندگان خدمات سلامت از راهنمایی های سازمان های بین المللی و ملی تبعیت کنند.
استفاده از ماسک یکی از مهمترین توصیه های همه سازمان های سلامت ملی و بین المللی است. این موضوع اگرچه در روز های نخست بیماری توسط سازمان جهانی بهداشت برای عموم توصیه نمی شد. اما اکنون به عنوان یک واقعیت جهانی پذیرفته شده است.
همین موضوع که در روزهای اول شست و شوی مکرر دست ها و رعایت فاصله فیزکی از اولویت اصلی جای خود را به پوشیدن ماسک داد، باعث شد مردم کمی با تردید توصیه های سازمان بهداشت جهانی را قبول کنند، به عنوان مثال اگرچه انتقال ویروس از سطوح هنوز مورد تائید نیست و این سازمان بارها درمورد این موضوع اطلاع رسانی کرده است، اما مردم هنوز اقلام و ارزاق خریداری شده را به محض ورود به منزل شستشو می دهند و استنباط آن ها این است که از کجا معلوم که این موضوع نیز مانند پوشیدن ماسک نباشد!
بی شک تا زمانی که توصیه متناقضی از سوی سازمان هایی معتبر بین المللی و ملی ارائه نشده استفاده از ماسک یک راه حل مفید خواهد بود. مساله دیگر فاصله فیزیکی است که امریکا و بریتانیا تا اول تیر ماه توصیه به رعایت دو متر فاصله می کردند اما اکنون این استاندارد ۲ متر فاصله تنها در امریکا باقی مانده و همه کشور های دنیا از جمله ایران تاکید به رعایت فاصله یک متر دارند.
از طرفی این بیماری از سوی مسئولان بهداشتی بسیاری از کشورها خفیف جلوه کرد و در بسیاری از موارد گفته شد که میزان کشندگی آن بسیار کمتر از آنفولوانزای  N1H1بوده و سازمان بهداشت جهانی درصد کشندگی آن حدود ۲٫۶۷ درصد اعلام کرد که این میزان پس از مدتی به ۳٫۷۶ و درنهایت به ۵٫۷ درصد در جهان رسید.
در حالی که آمار مرگ و میر بیماران مبتلا به کرونا حتی در کشورهای توسعه یافته ای همچون ایتالیا و اسپانیا با زیرساختهای مناسب درمانی نشان داد این ویروس پیچیده تر از گمانه زنی ها و فرضیه های اولیه است، براساس همین آمارهای ابتلا و مرگ و میر روزانه بود که از مردم در ابتدای شیوع با مقایسه میزان مرگ و میر، درصد کشندگی را باور نکنند.
اگرچه به گفته کارشناسان میزان مرگ و میر در ابتدای شیوع بیماری بالاست و به مرور زمان کاهش پیدا می کند، بطوریکه درصد کشندگی در چین و در ابتلا به ۱۷ درصد رسید و در ادامه به ۴ درصد کاهش یافت، اما همین موضوع هم در کاهش باورپذیری مردم درمورد کشندگی آن بی تاثیر نبود!
نکته ای که لازم است مردم به آن توجه کنند این است که توصیه های وزارت بهداشت به طور روزانه با منابع معتبر بین المللی به روز می شوند و رعایت آن ها “بهترین راه حل شناخته شده” در دنیا تا لحظه انتشار است. و تا زمانی که این بیماری واکسن یا داروی اختصاصی نداشته باشد قطعا راه حل مبارزه با آن استفاده از توصیه های معتبر علمی است